جا مانده

عمریست که از حضور او جا ماندیم در غربت سرد خویش تنها ماندیم 
او منتظرست تا که ما بر گردیم مایم که در غیبت کبری ماندیم

یا علی

توی نجف یه خونه بود

که دیواراش کاگلی بود

اسم صاحب اون خونه

                                        مولای مردا علی بود

نصفه شبابلندمی شد   

یه کیسه داشت که بر میداشت

خرماونون وخوردنی   

هرچی که داشت تو اون می ذاشت

راهی کوچه ها می شد

تا یتیما رو سیرکنه

تا سفره ی خالیشونو

پراز نون و پنیر کنه

شب تا سحر پرسه می زد    

پس کوچه های کوفه رو

تا پر بارون بکنه

باغای بی شکو فه رو

عبادت علی مگه

میتونه غیر این باشه

باید مثه علی بشه

هرکی که اهل دین باشه

بعد علی کی می تونه

محرم راز من بشه

درد دلم رو گوش کنه

تاچاره سازمن بشه

           فردا اگه مهدی بیاد     دردا رو درمون میکنه

             آسمون شهرمونو       ستاره بارون میکنه